نام آبنما : آبنمای تروی - Trevi Fountain
محل ساخت آبنمای تروی: Rome, Italy
فواره ترویدر ایتالیایی : Fontana di Trevi
این آبنما در منطقه تروی واقع در رم ایتالیا ساخته شده است. ارتفاع این فواره ۲۶ متر و عرض آن ۲۰ متر است . تروی بزرگترین فواره دوران باروک در رم و یکی از معروف ترین آبنماهای جهان است.
پیشینه قنات و محل آبنمای تروی تا ۱۶۲۹:
این آبنما که در محل تقاطع یک سه راه بهtrevieایتالیایی واقع شده که نقطه پایانی در آکوا ورجینه امروزی است. خود آکوا ورجینه حاصل احیای آکوا ویرگو یکی از قنات های باستانی رم است که وظیفه تامین آب روم را بر عهده داشته و در سال ۱۹ پیش از میلاد مسیح گفته می شود متخصصان رومی توانستند با کمک یک زن منبع آبی پاکیزه را در ۱۳ کیلومتری شهر رم شناسایی کنند. این صحنه در نمای امروزی آبنما به تصویر کشیده شده است. گرچه راه پایانی که به آن چشمه کشیده شده به دلیل غیر مستقیم بودن ۲۲ کیلومتر طول دارد . آکوا ویرگو آب را به حمام های آگریپا می رساند و تا چهارصد سال در خدمت شهر روم بود. در زمان حصر روم در سال ۵۳۸–۵۳۷ برای از بین بردن زندگی شهری درآن قنات ها را تخریب می کردند و رومیان قرون وسطایی برای تامین آب، ناچار به آب کشیدن از چاه های آلوده و رودخانه تیبر روی آوردند.
گماشتن، طراحی و ساخت:
در سال ۱۶۲۹ پاپ اوربان هشتم که چشمه قبلی را به اندازه کافی هیجان انگیز نمی دید از جیان لورنزو برنینیGian Lorenzo Bernini می خواهد تا طراحی نوسازی های ممکن را انجام دهد . اما با درگذشت پاپ، این پروژه رها شد. گرچه پروژه برنینی هرگز ساخته نشد اما وی تاثیر بسیار بر روی طرح آبنما گذاشت که هم هنوز قابل مشاهده است. یک طرح اولیه تاثیرگذار و جالب از پیترو دی کورتونا Pietro da Cortona در موزه آلبرتینا در وین نگهداری می شود. همچنین طرح هایی از اوایل قرن هجدهم میلادی وجود دارند که بیشتر آنها بدون امضا هستند. در دوران باروک، رقابت برای طراحی ساختمان ها، و آبنماها و حتی پله ها اسپانیایی بالا می گیرد. در سال ۱۷۳۰ پاپ کلمنت دوازدهم مسابقه ای ترتیب داد که در آن نیکولا سالویNicola Salvi به آلساندرو گالیلهAlessandro Galilei می بازد اما واکنش به پیروزی یک نفر از فلورانس باعث شد تا سالوی برای انجام کار آبنما گمارده شود. کار در سال ۱۷۳۲ آغاز شد و در سال ۱۷۶۲ سال ها پس از مرگ سالوی تکمیل شد و پیترو براچی Pietro Bracci' نیز اوکئانوس Oceanus را که خدای تمامی آب ها نام گذاری شده است را در مرکز طاقچه آبنما قرار داد . پیش از مرگ سالوی در سال ۱۷۵۱، وی اطمینان حاصل می کند که نشان بی قواره یک آرایشگر لجوج، مجموعه را ضایع نمی کند. به همین دلیل او آن نشان را پشت آسودی کوپپه جام پنهان کرد. آبنمای تروی در سال ۱۷۶۲ بدست جوزپه پانینی تکمیل شد. او نشانه های کنونی را به جای مجسمه های آگریپا و تریویا به جای زن رومی که قبلا در نظر گرفته شده بودند قرار می دهد.
مرمت:
در سال ۱۹۹۸، سنگکاری ها جلا داده شدند و تمامی ترک ها و قسمت های فرسوده، بدست هنرمندان چیره دست مرمت شد و آبنما به پمپ های گردش آب مجهز شد. در ژانویه ۲۰۱۳ اعلام شد که شرکت مد ایتالیایی فندی، پشتیبانی مالی ۲.۲ میلیون یورویی برای بزرگترین مرمت در تاریخ آبنما را بر عهده گرفته است.
شمايل شناسی :
ساختمان پولی زمینه فواره را تشکیل می دهد و با ستون های قرنتی، دو طبقه اصلی بنا به هم پیوند خورده اند. رام کردن دریاها در دو نمایه پیش آمدگی سترگی است که در آن آب و سنگکاری در هم آمیخته اند و میدان کوچک را پر کرده اند. تریتون در حال رام کردن هیپوکامپ ها، صدف اوکئانوس را هدایت می کند. در طاقچه سمت راست اوکئانوس از کوزه اش آب می پاشد و در سمت چپ، سلامتی جامی در دست دارد که ماری از آن می نوشد.
پرتاب سکه:
بر اساس یک داستان سنتی، اگر یک بازدید کننده سکه ای داخل آب فواره پرتاب کند، روزی به رم بازخواهد گشت و یک آرزوی او برآورد می شود که روزانه ۳۰۰۰ یورو در فواره ریخته می شود. این پول برای نیازمندان رم مورد استفاده قرار می گیرد.
این مطلب را در wikipedia مطالعه کنید
